Cloé Mehdi przedstawia książkę:
Jedenastoletni Mattia widział, jak jego rodzina rozpada się przez śmierć Saïda, piętnastolatka, który zginął podczas kontroli policyjnej. Winnych nigdy nie ukarano, a bliscy ofiary nadal płacą za to cenę. Cały świat zapomniał… nie licząc tych, których dotyczyło to bezpośrednio. Lata po wyroku uniewinniającym ludzie wciąż malują twarz Saïda na murach. Ale jak odzyskać równowagę, skoro wydaje się, że wymiar sprawiedliwości opowiedział się już po jednej ze stron? Mattia niestrudzenie poszukuje odpowiedzi na to pytanie. I nie on jedyny.
Nagrody
- Prix France Bleu Polar Poche
- Trophée 813 du Meilleur Roman Francophone
- Prix Mille et Une Feuilles Noires
- Prix Blues & Polar
- Prix Mystère de la Critique
- Prix Étudiant du Polar
- Prix Dora Suarez
Nominacje
- Prix Instant Polar
- Prix du Balai d’Or
- Prix Ancres Noires
- Prix de la Ville de Mauves
- Grand Prix de Littérature Policière
- Prix Révélation de la Société des Gens de Lettres
- Prix des Lecteurs de Ifs
- Prix Récits d’Ailleurs
- Prix Plume de Cristal (Belgia)
Recenzje zagraniczne
Kiedy tragedia staje się uniwersalna? Kiedy uderza nie w jednostkę, lecz w całą rodzinę. Kiedy blizna, którą pozostawia, nie goi się nawet po dziesięcioleciach. Kiedy szaleństwo zemsty nadal tli się pod popiołem tak delikatnie, że wydaje się nieszkodliwe. Albo kiedy istnieje prawo fizyczne, które jest równie trudne do zrozumienia, co uciążliwe: nic nie ginie, nic nie powstaje, wszystko się przemienia. Możesz się schować, możesz znaleźć fizyczne miejsce na tyle odosobnione, aby dalej żyć niemal anonimowym życiem, ale nie możesz wyeliminować tego, co było, ponieważ fizyka tego świata na to nie pozwala. Cloé Mehdi znakomicie zdołała stworzyć napięcie na miarę wielkiej powieści, a jednocześnie sprawiła, że czytelnicy są niemal prawdziwymi widzami rozgrywającej się na ich oczach akcji. Z talentem i świadomością opowiada o życiu między stanem zawieszenia a nadzieją.
Labottegadelgiallo
Wysublimowana powieść noir. Doskonale opanowany styl na usługach wspaniałych postaci. Prawdziwe odkrycie.
RTL
Uczucia przechodziły we mnie ze smutku w litość, ze złości w nienawiść, z chęci buntu w pragnienie, by krzyczeć. Mattii się słucha, Mattię się rozumie, za Mattią się podąża i Mattią się staje.
Blacknovel1
Nic nie ginie to wysmakowane śledztwo psychologiczne z silnymi konotacjami społecznymi, gdzie noir rozprasza się na wiele odcieni, zanieczyszczających uczucia. Fizyczna lokalizacja: przedmieścia. Miejsce emocjonalne: peryferia duszy.
Contorni di Noir
Cloé Mehdi musiała całkowicie zanurzyć się w swoich postaciach, aby dać im tę moc, tę sugestywną siłę. Szalony talent, imponujące mistrzostwo.
Jackisbackagain
Nic nie ginie to silny protest, podkreślający odczłowieczenie relacji międzyludzkich i otchłań między społeczeństwem a instytucjami.
Avvenire
- Michał Nogaś o Nic nie ginie!
Nie ma tu patosu, zbędnych przymiotników, szybkie dialogi mówią o położeniu bohaterów więcej niż ciągnące się stronami opisy. To wartka opowieść, tekst, który nie tylko pozwala zrozumieć świat, do którego nie mamy dostępu i wstępu - Mehdi jest bezkompromisowa i, nie mam powodu sądzić inaczej, wiarygodna oraz kompetentna - ale także piekielnie trudną sytuację, z którą kolejni francuscy politycy zwyczajnie nie potrafią sobie poradzić.
Nogaś na stronie
