Ilja Mitrofanow to jedna z najbardziej tajemniczych postaci współczesnej literatury rosyjskiej. Urodzony w 1948 roku, po ukończeniu szkoły zawodowej i odbyciu służby wojskowej pracował jako spawacz w dokach portowych. Jego pierwsze opowiadanie powstało w następstwie przypadkowo zauważonego ogłoszenia zamieszczonego przez Instytut Literatury im. Gorkiego w Moskwie. W 1982 opublikował pierwszą książkę. Przez następne lata jego twórczość była systematycznie odrzucana przez radzieckie wydawnictwa. Do łask wrócił dopiero w 1991 roku, wówczas jego opowiadania zaczęły pojawiać się na łamach najbardziej prestiżowych czasopism literackich Rosji. Tłumaczony w początkach lat 90. na niemiecki i francuski, zwrócił na siebie uwagę międzynarodowych mediów takiej rangi jak np. „World Literature Today”. W 1994 roku pisarz zginął w niewyjaśnionych do dzisiaj okolicznościach na przedmieściach Moskwy. Pozostawił po sobie m.in. tzw. Trylogię besarabską, (składają się na nią opowiadania: Cygańskie szczęście, Wodnik znad Odessy i Świadek). Akcja toczy się na terenach dawnej Besarabii (kraina aktualnie podzielona pomiędzy Ukrainę i Mołdawię), skąd zresztą pochodził sam Mitrofanow.